- 1 -

Эксцэленцыя, мінула 23 гады з моманту Вашага біскупскага пасвячэння. Думаю, што гэта добры час, каб зноў паслухаць першага ардынарыя Віцебскай дыяцэзіі.

Я з’яўляюся біскупам эмерытам Віцебскай дыяцэзіі. Вашы просьбы да Бога трымаюць мяне на гэтай зямлі. Дактары кажуць, што буду жыць. Відаць, яшчэ я патрэбны ў гэтым свеце. Як чалавек праходжу розныя вельмі балючыя і цяжкія шляхі. Але трэба ісці, хаця ёсць хвароба і пакуты, а калі стану, то пачну ісці назад.

Божая любоў заўсёды падтрымлівае мяне. Чалавек, абраны Творцам, зусім не ідэальны. Але ім паслугоўваецца Бог. Таму кожны дзень паўтараю: “Калі праз сваё жыццё на зямлі мог бы страціць сваю вечнасць, то забяры мяне, Збаўца, з гэтага свету”. Трэба быць гатовым да рэвізіі сваіх перакананняў. Трэба, як Мудрацы, шукаць новыя шляхі да Езуса. Мы павінны ісці з Евангеллем у такі свет, які ён ёсць. Касцёл не можа прадстаўляць сваю дактрыну як сістэму, якую трэба навязваць іншым, але як пасланне свабоды і надзеі, дзякуючы якім чалавек мае шанец дасягнуць сваёй паўнаты. У Касцёле павінен быць такі пераказ веры, які дапаможа сучаснаму чалавеку сустрэцца з Богам. Евангеліст Ян кажа: верце ў імя Сына Божага, каб мець жыццё вечнае (пар. Ян 6, 40). Толькі столькі і аж столькі. Таму кожны дзень з верай пакорна прашу: Будзь воля Твая…

Яго любоў не ведае межаў, і раз дадзена, ніколі не была забрана. У анкалагічным шпіталі, калі мяне везлі на аперацыю, тады я, здаецца, найбольш зразумеў, якім скарбам з’яўляецца вера. Богу заўсёды трэба казаць так.

- 2 -

Ксёндз біскуп гаворыць пра апошні этап. Што ў ім іншае?

Чалавек шануе меркаванні іншых. Прынамсі я так маю. Шматлікія спрэчкі, сваркі звычайна не маюць сэнсу. Трэба весці такую мадэль дыялогу, якая будзе аднолькава ставіцца да ўсіх. Прымірэння трэба шукаць такім чынам, каб ні адзін з бакоў не адчуваў сябе прыніжаным. Я не веру ў сцены, веру ў будаўніцтва мастоў.

Бывае, лепш нешта пакінуць на потым — з надзеяй, што з часам меркаванні зменяцца, сітуацыя адкрыецца з іншага боку. Ні адзін чалавек не такі дрэнны, як яго “абвінавачваюць” выпадковыя, горшыя моманты яго жыцця. Таксама ніхто не такі ідэальны, як пра гэта маглі б сведчыць асобныя факты яго паводзін. Адзін промах чалавека не можа кідаць плямы на цэлае яго жыццё. Было б вялікай і недаравальнай крыўдай знішчыць добрае імя чалавека на ўсё жыццё нейкім падзеннем або няправільнымі паводзінамі. Адзін дрэнны дзень не робіць дрэннымі наступныя дні.

Думаючы дрэнна пра людзей, не раблю іх лепшымі. Таму я добра думаю пра іх, даючы ім зразумець, што яны неабыякавыя для мяне, наадварот — яны маюць для мяне вялікую каштоўнасць, яны вартыя маёй зацікаўленасці. Думаючы пра людзей добра, хачу іх падштурхнуць да дабра. Кожны дзень атуляю ўсіх сваімі малітвамі. Таму што заўсёды памятаю размову Езуса з Пятром пасля Уваскрасення. Езус пытаецца ў апостала: “Ці ты любіш Мяне?” І чуе адказ: “Ведаеш, што люблю Цябе”. І той, хто перад смерцю тройчы публічна адрокся ад Настаўніка, атрымлівае заданне ад Езуса: “Пасі ягнят Маіх” (пар. Ян 21, 15-16). Бо Бог заўсёды глядзіць на наша сэрца. Я хачу, каб мы любілі свайго Творцу і любілі іншага чалавека, які з’яўляецца нашым бліжнім.

- 3 -

Ёсць шмат людзей, якія хочуць, каб біскуп быў больш з намі. Гэта мае значэнне?

Мы ўсе з’яўляемся Касцёлам, мы народ Божы, біскуп таксама з’яўляецца яго часткай. Часам ідзе наперадзе, часам пасярэдзіне, часам ідзе ззаду. Біскупы прыходзяць і сыходзяць, а Касцёл трывае і Езус бачны на абліччы Касцёла, якім вы з’яўляецеся. І нішто не парушыць нашых адносін з Езусам, у якія мы ўвайшлі праз хрост. Біскуп ардынарый служыць Касцёлу сваёй дыяцэзіі, куды ён накіраваны Папам. Ён пакліканы ў розным узросце і служыць дыяцэзіі кароткі ці працяглы час. Біскуп на пенсіі ўсё той жа чалавек, праслаўляе Бога і належыць да той жа дыяцэзіі. Моліцца за дыяцэзію і новага ардынарыя.

Даволі хутка я прыняў, што цяпер мой наступнік адказвае за Віцебскую дыяцэзію. Памятаю, што нельга людзей трымаць пры сабе. Калі захочуць, знойдуць мяне. А калі памру? Людзі памятаюць, памятаюць, а потым забываюць. Гэта жыццё. Так дакладна жыву. Такі парадак свету. Ад гэтага нікуды не дзецца. Чалавек адчувае, што ён паступова перастае ўпісвацца ў жыццё, якое вакол яго. Пакуль я жыву, стараюся дастасавацца да вас. Мне трэба прыкласці шмат энергіі, каб стаць адным з вас — толькі таму, што вас вельмі люблю. Увесь час вучуся слухаць і быць для іншых. Заўсёды варта прапаведаваць Евангелле. Нават для аднаго чалавека варта прапаведаваць Добрую Навіну. Кожны дзень у малітве дзякую Богу за вашу веру, надзею і любоў.

- 4 -

Любові бываюць розныя. Якая з іх самая важная?

Я думаю, любоў да свайго ворага. Гэта вельмі цяжкая любоў. Нават не нумаруем яе, лічым недзе па-за чаргой, на перыферыі нашых думак. Мы баімся віруса грыпу, але не баімся нянавісці, якая цыркулюе вакол нас. Часам чалавек набожны, рэлігійны мае ў сабе столькі гневу! Ён заражаны. А ён жа як вучань Езуса павінен імкнуцца быць чалавекам для чалавека.

Чаму мы павінны маліцца за нашых ворагаў? Таму што нават самы горшы чалавек, які сам паступіў так, што пазбавіў сябе належнага гонару і павагі, мае яшчэ іншую вялікую годнасць, яго любіць Езус. Гэта годнасць найвялікшага злачынцы, за якога Хрыстус памёр на крыжы. Калі мы набліжаемся да нашага ворага, мы павінны памятаць, што і гэтага чалавека любіць Езус. Хрыстус чакае на яго вяртанне.

Любоў да ворага — гэта вялікая, цяжкая любоў, пра якую мы часта забываемся ў жыцці і выбіраем сабе значна лягчэйшыя любові. Аднак належыць ісці далей, паказваючы больш універсальную любоў. Касцёл павінен быць блізка да ўсіх. Таму хрысціянскім стаўленнем з’яўляецца малітва за агрэсара. За агрэсараў трэба маліцца, бо яны таксама ахвяры, як і мы. Не бачна ран, якія маюць у душы. Таму будзем маліцца, каб Бог навярнуў іх, каб мы маглі жыць у міры.

Бог ніколі не распальвае нянавісць, ніколі не падбухторвае да гвалту і помсты. Бог не просіць нас рабіць несправядлівыя або немагчамыя рэчы, але просіць нас супрацоўнічаць з Ім, робячы дабро. Божае жаданне — гэта сапраўднае чалавечае братэрства. І мы можам старацца быць людзьмі міру ў нашым невялікім асяроддзі, у сям’і і на працы. Аднак мы не можам па-сапраўднаму сведчыць пра Бога і Яго любоў, калі не з’яднаныя адзін з адным, як Ён жадае. Будзьма разам, а не побач!

- 5 -

Што неабходна ў нашым жыцці?

Дух Святы неабходны нам. Ён патрэбны ў жыцці, як хлеб. Гэта Дух Святы ўсталёўвае ў нас адносіны вучнёўства з Езусам, гэта Ён выклікае ў нас давер да Настаўніка і веру ў кожнае Слова Яго навучання. Таму ўдзень і ўначы настойліва просім аб Духу Святым. Трэба адкрыцца на дзеянне Духа Святога і прасякнуцца Яго дарамі. Святы Дух паказваецца ў агні, таму што Ён прыходзіць да людзей з ледзянымі сэрцамі. Наша праблема ў тым, што такім людзям мы можам усё растлумачыць, пра ўсё навучыць, за ўсё павучыць, але калі мы робім гэта без любові, іх сэрцы далей застаюцца ледзянымі.

Езус прыйшоў, каб кінуць агонь на зямлю (пар. Лк 12, 49). Любоў носяць тыя, хто сам запалены моцай Духа, моцай Яго Любові. Першы ліст да Карынцянаў кажа: “Любоў доўгацярплівая, любоў ласкавая, не зайздросціць, любоў не пыхлівая, не ганарыцца, не бессаромная, не шукае свайго, не гневаецца, не памятае зла, не радуецца несправядлівасці, але радуецца разам з праўдай. Усё зносіць, усяму верыць, на ўсё спадзяецца, усё церпіць. Любоў ніколі не мінае" (1 Кар.13, 4-8а).

- 6 -

Якія у Вас планы на цяпер?

“Усё магу ў Тым, хто мяне ўзмацняе” (Флп 4, 13). Гэта думка са мной з першага моманту майго святарства. Таму я кожны дзень праслаўляю Бога ў падзяцы за ўсё, што атрымліваю ад Яго. Я вельмі ўдзячны ўсім, што ваш клопат, зацікаўленасць і малітвы заўсёды са мной. Асабліва дзякую біскупу Алегу за яго вялікае сэрца. Як я пісаў раней, Папа Францішак сказаў, што патрэбны лічбавыя місіянеры. І гэтымі словамі заахвоціў мяне выкласці кнігу “Споўненая мара” ў Інтэрнэт. Ксёндз доктар Валерый Марціноўскі запрасіў мяне на парафіяльны сайт. Рэдактар сп. Аксана Нядвецкая сочыць за тым, каб тэкст быў правільным і цікавым. Радуе, што некаторыя чытаюць кнігу раз, другі і трэці, каб усё заўважыць. Нехта сказаў мне, што, чытаючы кнігу, пастаянна здзіўляецца і здзіўляецца. Трохі як і я.

Я буду вельмі рады падтрымліваць з вамі сувязь па электроннай пошце
і па телефоне (нагадваю адрас эл. пошты biskupblin@yandex.by і  тэлефон+37529-786-66-04 ).

Вы таксама можаце знайсці кнігу  Споўненая мара  у Нацыянальнай бібліятэцы, ва ўсіх абласных бібліятэках, ва ўсіх раённых бібліятэках Віцебскай вобласці і многіх раённых бібліятэках, дзе ёсць каталіцкія парафіі.

- 7 -

Набліжаецца Божае Нараджэнне, гэта вельмі радаснае і сямейнае свята. Ці ксёндз біскуп хацеў бы вярнуцца ў дзяцінства?

Маё дзяцінства было вельмі прыгожым, я тады не ведаў праблем дарослых. А яны былі. Мне было можа пяць гадоў, і я даведаўся, што сёння апоўначы народзіцца Езус. Уся сям’я вырушыла на Пастэрку. Нікому не перашкаджаў моцны мароз і снежная завіруха. У касцёле прыгожа спявалі калядкі. Было шмат людзей. Каля алтара я бачыў толькі верхавіны ўпрыгожаных ёлак. І тады пачаў плакаць і прасіць тату падняць мяне высока, вельмі высока, таму што я хацеў убычыць дзіцятка Езус. Але і гэта не дапамагло. Толькі пасля Святой Імшы мы падышлі да ясляў. Шчаслівы, напоўнены эмоцыямі і задуменнасцю, з сястрой і бацькамі вярнуўся дадому.

- 8 -

Як Вы думаеце, што чакае чалавека ў Небе?

Інакш гучыць адказ на пачатку жыцця, калі маладосць спрыяе перакананням, што на зямлі можна пабудаваць рай, а інакш — пасля жыццёвых расчараванняў, калі ў галаве пакорліва дазравае думка, што ў недасканалым свеце няма шанцаў пабудаваць гэта. Неба – гэта рэальнасць, адрозная ад той, якую мы ведаем з паўсядзённага жыцця, а абмежаваная чалавечая фантазія не ў стане ахапіць радасць і нечаканасці, якія чакаюць нас там. На небе не будзе ніякіх чалавечых адносін, знаных нам з зямлі. Неба азначае, што нават самая страшная катастрофа, якая сустракае чалавека, не апошняе слова. Я думаю, што адным з галоўных заданняў нашага добрага Бога ў наступным жыцці будзе асаблівая апека над тымі, хто быў зняважаны або пераследам вымушаны прыніжаць сябе.

Неба — гэта любоў. Сапраўды застаецца толькі любоў, таму што вера і надзея ператвараюцца ў пэўнасць. Любоў, такім чынам, з’яўляецца люстэркам, у якім можна ўбачыць вечнасць. Бог мае вялікае жаданне, каб кожны стаў удзельнікам Яго паўнаты жыцця. Прымі запрашэнне — і пачнецца твая прыгода з Езусам, які цябе выбраў. Бог не пакідае цябе ў імкненні да збаўлення, Ён дапамагае табе сваёй ласкай, збаўляе. Дзякуй, што меў магчымасць выказаць тое, што нашу ў маім сэрцы!

Я ніколі не рашыўся б сказаць гэтыя словы, калі б не асоба Езуса і людзі, якіх я вельмі люблю. Дзякуй!